دیروز یک مطلبی از لائوتسه خوندم که عجیب من را درگیر کرده :
اگر افسرده هستید ، در گذشته زندگی می کنید.
اما اگر مضطرب هستید ، در آینده زندگی می کنید .
و اگر در صلح هستید یعنی در لحظه ی حال زندگی می کنید .
لائوتسه
روی این پست مراقبه کنید لطفا
sahaja_yoga@
خب ممکنه این به ذهن ما بیاد که مثلا چطور میشه هموطنانی که دارن توی سیل با مرگ دست و پنجه نرم میکنند مضطرب نباشن ؟!
من فکر میکنم فلاسفه ی بودایی ذاتا لحظه را آبستن صلح می دونستند . جنگی در کار نیست . زندگی کار خودش را می کنه پس ما هم باید کار خودمون را بکنیم . در صورت مواجه با مشکل ، تلاش کنیم که رفع اش کنیم . برای آینده برنامه ریزی کنیم و اگر لازم هست پیشگیری .اینجوری آینده هم شده حال . حالی که در دسترس و تا حدودی قابل مدیریت و کنترل هست .
گذشته هم قطعا اثراتی گذاشته که شده حال ما . استحاله صورت گرفته . دیگه وجود نداره .
اتفاقات بد گذشته یا خاطره هستند یا معلول امروز . خاطره که در ذهن هست و اگر کنترل نشه ممکنه آسیب بزنه . معلول هم باید مداوا بشه .
آینده ی نامعلوم و غیر قابل پیش بینی را نمیشه کاری کرد . کار درست اینه که یک طرح و برنامه با یک چشم انداز روشن داشته باشیم . استراتژی خودمون را با توجه به تجربه ها(گذشته ) تعریف کنیم و اجرا . جلو را نگاه کنیم و موانع را پیش بینی کرده و برای اونها راه حل در نظر بگیریم .
قطعا مواردی خواهد بود که قابل پیش بینی نیست . برای اونها هم باید آماده بشیم .
انعطاف پذیر باشیم و مدیریت بحران را در خودمون تقویت کنیم .
و هدف را نشانه بریم . مثل یک تک تیرانداز ماهر و خونسرد .
روح وحشی
+کلا با زندگی حال نمیکنم . اما تا زنده ام تلاش میکنم .
قرار نیست هم اون حالم را بگیره و هم خودم !
درباره این سایت